سایت اینترنتی کواتر – بورنز در یک مقاله جدید هشت روش عجیب یا به عبارت دیگر هشت حقه موثر را برای کمک به لاغر شدن ارائه کرده و توصیه می‌کند که اگر شما هم از دسته افرادی هستید که از تکنیک‌های لاغری ناامید شده‌اید، با بکار بستن صحیح این هشت راه‌کار، می‌توانید به نتایج مفیدی دست پیدا کنید. این راه‌کارها عبارتند از:

- با دستی که معمولا با آن کار می کنید، غذا نخورید. در یک مطالعه جدید و جالب کارشناسان تغذیه روش مقابله ساده‌ای را برای مواقعی که بدون توجه به مقدار غذا مشغول به خوردن می‌شوید، ارائه کرده است. اغلب در مواقع تماشای تلویزیون یا فیلم غذا خوردن بدون توجه اتفاق می‌افتد. این کارشناسان توصیه می‌کنند فقط کافی است دستی را که با آن غذا می خورید، عوض کنید. حالا کمتر می خورید. پژوهشگران یک بسته پاپ کورن تازه یا پاپ کورن یک هفته مانده و سرد و مرطوب را به صورت تصادفی در دست علاقه مندان به فیلم و تلویزیون دادند. این افراد اغلب در حین تماشای فیلم تمام پاپ کورنها را چه تازه و چه مانده، تا آخر خوردند. اما در آزمایشی دیگر، متخصصان دریافتند که وقتی از افراد خواسته شد برای خوردن از دست دیگرشان استفاده کنند مقدار پاپ کورنی که خوردند تا 30 دردصد کاهش پیدا کرد.

- موقع خوردن به آینه نگاه کنید. در حال خوردن غذا مقابل یک آینه بنشینید. در یک بررسی جدید معلوم شده است که وقتی مردم هنگام خوردن، تصویر خود را در آینه تماشا می‌کنند، مصرف غذاهای پرکالری مثل پنیر خامه‌ای پرچرب تا حدود یک سوم کاهش پیدا می‌کند. علت این امر احتمالا این است که وقتی خود را در حال خوردن می‌بینند، رژیم و اهداف سلامتی را به یاد می آورند.

- رنگ فضای غذاخوری را آبی کنید. از ظرفهایی به رنگ آبی، دستمال سفره آبی، رومیزی آبی، حتی نقاشی‌های آبی در دیوارهای اتاق غذاخوری یا لامپهای آبی استفاده کنید. طبق مطالعه انجام شده در سال 2066 میلادی از سوی دکتر وال جونز، شرکت کنندگان در جشنی که در اتاقی با لامپهای آبی برگزار شده بود 33 درصد کمتر از خوراکی‌های موجود در میهمانی خوردند. علت این امر احتمالا این است که در ذهن ما، رنگ آبی با غذاهای مسموم و کپک زده همراه است، پس ناخودآگاه کمتر می خوریم. از سوی دیگر رنگهای زرد و قرمز تاثیر برعکس دارند. به همین دلیل است که رستورانهای فست فود از رنگهای اشتها آور و محرک استفاده می‌کنند. پس شما هم از این حقه‌های ساده استفاده کنید تا رژیم خود را حفظ کنید.

- بو بکشید. بو کشیدن موز، سیب یا نعنا در کم کردن وزن موثر هستند. در یک مطالعه جدید از سوی موسسه مطالعاتی و درمانی «اسمل اند تیست» در شیکاگو از 3000 داوطلب درخواست شد تا این روش را آزمایش کنند. بررسی تایید کرد این افراد هر چه بیشتر رایحه‌ها را بو کردند، وزن بیشتری از دست دادند به طوری که پس از شش ماه به طور متوسط 13.5 کیلوگرم وزن کم کردند. بعلاوه حتی برخی از داوطلبان توانستند تا هشت کیلوگرم در ماه وزن کم کنند. به نظر می رسد که با بو کشیدن مکرر، مغز فریب خورده و این احساس به وجود می‌آید که واقعا غذا خورده‌ایم.

- از عکس‌های داخل مجله‌های غذا استفاده کنید. عکس‌ها را نگه دارید و پیش از اینکه شروع به غذا خوردن کنید به آنها نگاه کنید. این کار باعث می‌شود ولع‌تان نسبت به خوردن غذا کاهش پیدا کند.

- در سکوت غذا بخورید. مطالعات نشان داده است که خوردن در محیط پرسروصدا باعث می‌شود سریعترغذا بخوریم به طوری که مغز ما گاهی اوقات نمی‌داند سیر شده‌ایم و در نتیجه بیش از حد غذا می خوریم. این دلیل خوبی است برای اینکه در طول غذا خوردن تلویزیون را خاموش کنیم. بر اساس این مطالعه افرادی که به دلیل تماشای تلویزیون یا استفاده از کامپیوتر در حین غذا خوردن حواسشان پرت می‌شود در مقایسه با افرادی که در هر وعده غذایی حواسشان به غذایشان است، احتمال اینکه در طی روز بیشتر میان وعده بخورند، افزایش پیدا می‌کند.

- هنگام شام لباسهای تنگ بپوشید. معمولا مردم تمایل دارند وقتی که چند کیلو اضافه وزن پیدا می‌کنند لباسهای گشادتر و راحت‌تر بپوشند اما متخصصان تغذیه می‌گویند اگرهنگام غذا خوردن لباسهای تنگ بپوشیم شانس از دست دادن وزن اضافی بیشتر می‌شود. در این روش اگر شروع به پرخوری کنیم لباس به ما یادآوری می‌کند که بیشتر از این نمی‌توانیم بخوریم. همچنین می‌توانید در آشپزخانه یک شلوار تنگ آویزان کنید تا انگیزه کاهش وزن را به شما یادآوری کند.

- رژیم خمیر دندان بگیرید. به جای دسر شیرین بعد از غذا، دندانهایتان را با خمیردندان با طعم نعناع مسواک کنید. طعم نعناع علائمی به این مفهوم می‌فرستد که در این وعده غذایی سیر شده‌اید و به فرونشاندن هوس خوردن کمک می‌کند. به علاوه، طعم نعناع به خوبی با اکثر غذاها آمیخته نمی‌شود و بنابراین غذا طعم خوب خود را از دست می‌دهد، احساس تمیزی و تازگی دندانها بسیار لذت بخش است و گاز زدن شکلات یا شیرینی‌ها دیگر ارزش از دست دادن تمیزی دهان و دندان را نخواهد داشت.

 عروس دونده روز عروسی اش به همراه داماد در یک مسابقه دو همگانی شرکت کرد.در حالیکه همه عروسها در روز ازدواجشان نگران به موقع رسیدن به مراسم و برگزار شدن هرچه بهتر مراسم عروسیشان هستند "سارا مارتین" که دیوانه وار عاشق دویدن است به همراه شوهرش در یک مسابقه دو به رقابت با 106 دونده دیگر پرداختند

وقتی آن شب از سر کار به خانه برگشتم، همسرم داشت غذا را آماده می‌کرد، دست او را گرفتم و گفتم، باید چیزی را به تو بگویم. او نشست و به آرامی مشغول غذا خوردن شد. غم و ناراحتی توی چشمانش را خوب می‌دیدم.
یکدفعه نفهمیدم چطور دهانم را باز کردم. اما باید به او می‌گفتم که در ذهنم چه می‌گذرد. من طلاق می‌خواستم. به آرامی موضوع را مطرح کردم. به نظر نمی‌رسید که از حرفهایم ناراحت شده باشد، فقط به نرمی پرسید، چرا؟
از جواب دادن به سوالش سر باز زدم. این باعث شد عصبانی شود. ظرف غذایش را به کناری پرت کرد و سرم داد کشید، تو مرد نیستی! آن شب، دیگر اصلاً با هم حرف نزدیم. او گریه می‌کرد. می‌دانم دوست داشت بداند که چه بر سر زندگی‌اش آمده است. اما واقعاً نمی‌توانستم جواب قانع‌کننده‌ای به او بدهم. من دیگر دوستش نداشتم، فقط دلم برایش می‌سوخت.
با یک احساس گناه و عذاب وجدان عمیق، برگه طلاق را آماده کردم که در آن قید شده بود می‌تواند خانه، ماشین، و 30% از سهم کارخانه‌ام را بردارد. نگاهی به برگه‌ها انداخت و آن را ریز ریز پاره کرد. زنی که 10 سال زندگیش را با من گذرانده بود برایم به غریبه‌ای تبدیل شده بود. از اینکه وقت و انرژیش را برای من به هدر داده بود متاسف بودم اما واقعاً نمی‌توانستم به آن زندگی برگردم چون عاشق یک نفر دیگر شده بودم. آخر بلند بلند جلوی من گریه سر داد و این دقیقاً همان چیزی بود که انتظار داشتم ببینم. برای من گریه او نوعی رهایی بود. فکر طلاق که هفته‌ها بود ذهن من را به خود مشغول کرده بود، الان محکم‌تر و واضح‌تر شده بود.
روز بعد خیلی دیر به خانه برگشتم و دیدم که پشت میز نشسته و چیزی می‌نویسد. شام نخورده بودم اما مستقیم رفتم بخوابم و خیلی زود خوابم برد چون واقعاً بعد از گذراندن یک روز لذت بخش با معشوقه جدیدم خسته بودم. وقتی بیدار شدم، هنوز پشت میز مشغول نوشتن بود. توجهی نکردم و دوباره به خواب رفتم.
صبح روز بعد او شرایط طلاق خود را نوشته بود: هیچ چیزی از من نمی‌خواست و فقط یک ماه فرصت قبل از طلاق خواسته بود. او درخواست کرده بود که در آن یک ماه هر دوی ما تلاش کنیم یک زندگی نرمال داشته باشیم. دلایل او ساده بود: وقت امتحانات پسرمان بود و او نمی‌خواست که فکر او بخاطر مشکلات ما مغشوش شود.
برای من قابل قبول بود. اما یک چیز دیگر هم خواسته بود. او از من خواسته بود زمانی که او را در روز عروسی وارد اتاقمان کردم به یاد آورم. از من خواسته بود که در آن یک ماه هر روز او را بغل کرده و از اتاقمان به سمت در ورودی ببرم. فکر می‌کردم که دیوانه شده است. اما برای اینکه روزهای آخر با هم بودنمان قابل‌تحمل‌تر باشد، درخواست عجیبش را قبول کردم.
درمورد شرایط طلاق همسرم با معشوقه‌ام حرف زدم. بلند بلند خندید و گفت که خیلی عجیب است. و بعد با خنده و استهزا گفت که هر حقه‌ای هم که سوار کند باید بالاخره این طلاق را بپذیرد.
از زمانیکه طلاق را به طور علنی عنوان کرده بودم من و همسرم هیچ تماس جسمی با هم نداشتیم. وقتی روز اول او را بغل کردم تا از اتاق بیرون بیاورم هر دوی ما احساس خامی و تازه‌کاری داشتیم. پسرم به پشتم زد و گفت اوه بابا رو ببین مامان رو بغل کرده. اول او را از اتاق به نشیمن آورده و بعد از آنجا به سمت در ورودی بردم. حدود 10 متر او را در آغوشم داشتم. کمی ناراحت بودم. او را بیرون در خانه گذاشتم و او رفت که منتظر اتوبوس شود که به سر کار برود. من هم به تنهایی سوار ماشین شده و به سمت شرکت حرکت کردم.
در روز دوم هر دوی ما برخورد راحت‌تری داشتیم. به سینه من تکیه داد. می‌توانستم بوی عطری که به پیراهنش زده بود را حس کنم. فهمیدم که خیلی وقت است خوب به همسرم نگاه نکرده‌ام. فهمیدم که دیگر مثل قبل جوان نیست. چروک‌های ریزی روی صورتش افتاده بود و موهایش کمی سفید شده بود. یک دقیقه با خودم فکر کردم که من برای این زن چه کار کرده‌ام.
در روز چهارم وقتی او را بغل کرده و بلند کردم، احساس کردم حس صمیمیت بینمان برگشته است. این آن زنی بود که 10 سال زندگی خود را صرف من کرده بود. در روز پنجم و ششم فهمیدم که حس صمیمیت بینمان در حال رشد است. چیزی از این موضوع به معشوقه‌ام نگفتم. هر چه روزها جلوتر می‌رفتند، بغل کردن او برایم راحت‌تر می‌شد. این تمرین روزانه قوی‌ترم کرده بود!
یک روز داشت انتخاب می‌کرد چه لباسی تن کند. چند پیراهن را امتحان کرد اما لباس مناسبی پیدا نکرد. آه کشید و گفت که همه لباس‌هایم گشاد شده‌اند. یکدفعه فهمیدم که چقدر لاغر شده است، به همین خاطر بود که می‌توانستم اینقدر راحت‌تر بلندش کنم.
یکدفعه ضربه به من وارد شد. بخاطر همه این درد و غصه‌هاست که اینطور شده است. ناخودآگاه به سمتش رفته و سرش را لمس کردم.
همان لحظه پسرم وارد اتاق شد و گفت که بابا وقتش است که مامان را بغل کنی و بیرون بیاوری. برای او دیدن اینکه پدرش مادرش را بغل کرده و بیرون ببرد بخش مهمی از زندگیش شده بود. همسرم به پسرمان اشاره کرد که نزدیکتر شود و او را محکم در آغوش گرفت. صورتم را برگرداندم تا نگاه نکنم چون می‌ترسیدم در این لحظه آخر نظرم را تغییر دهم. بعد او را در آغوش گرفته و بلند کردم و از اتاق خواب بیرون آورده و به سمت در بردم. دستانش را خیلی طبیعی و نرم دور گردنم انداخته بود. من هم او را محکم در آغوش داشتم. درست مثل روز عروسیمان.
اما وزن سبک‌تر او باعث ناراحتیم شد. در روز آخر، وقتی او را در آغوشم گرفتم به سختی می‌توانستم یک قدم بردارم. پسرم به مدرسه رفته بود. محکم بغلش کردن و گفتم، واقعاً نفهمیده بودم که زندگیمان صمیمیت کم دارد. سریع سوار ماشین شدم و به سمت شرکت حرکت کردم. وقتی رسیدم حتی در ماشین را هم قفل نکردم. می‌ترسیدم هر تاخیری نظرم را تغییر دهد. از پله‌ها بالا رفتم. معشوقه‌ام که منشی‌ام هم بود در را به رویم باز کرد و به او گفتم که متاسفم، دیگر نمی‌خواهم طلاق بگیرم.
او نگاهی به من انداخت، تعجب کرده بود، دستش را روی پیشانی‌ام گذاشت و گفت تب داری؟ دستش را از روی صورتم کشیدم. گفتم متاسفم. من نمی‌خواهم طلاق بگیرم. زندگی زناشویی من احتمالاً به این دلیل خسته‌کننده شده بود که من و زنم به جزئیات زندگیمان توجهی نداشتیم نه به این دلیل که من دیگر دوستش نداشتم. حالا می‌فهمم دیگر باید تا وقتی مرگ ما را از هم جدا کند هر روی او را در آغوش گرفته و از اتاق خوابمان بیرون بیاورم. معشوقه‌ام احساس می‌کرد که تازه از خواب بیدار شده است. یک سیلی محکم به گوشم زد و بعد در را کوبید و زیر گریه زد. از پله‌ها پایین رفتم و سوار ماشین شدم. سر راه جلوی یک مغازه گل‌فروشی ایستادم و یک سبد گل برای همسرم سفارش دادم. فروشنده پرسید که دوست دارم روی کارت چه بنویسم. لبخند زدم و نوشتم، تا وقتی مرگ ما را از هم جدا کند هر روز صبح بغلت می‌کنم و از اتاق بیروم می‌آورمت.
شب که به خانه رسیدم، با گلها دست‌هایم و لبخندی روی لبهایم پله‌ها را تند تند بالا رفتم و وقتی به خانه رسیدم دیدم همسرم روی تخت افتاده و مرده است! او ماه‌ها بود که با سرطان می‌جنگید و من اینقدر مشغول معشوقه‌ام بودم که این را نفهمیده بودم. او می‌دانست که خیلی زود خواهد مرد و می‌خواست من را از واکنش‌های منفی پسرمان بخاطر طلاق حفظ کند. حالا حداقل در نظر پسرمان من شوهری مهربان بودم.
جزئیات ریز زندگی مهمترین چیزها در روابط ما هستند. خانه، ماشین، دارایی‌ها و سرمایه مهم نیست. اینها فقط محیطی برای خوشبختی فراهم می‌آورد اما خودشان خوشبختی نمی‌آورند.
سعی کنید دوست همسرتان باشید و هر کاری از دستتان برمی‌آید برای تقویت صمیمیت بین خود انجام دهید.